Jest miejscem na przejrzyste ujawnienie intencji, które będzie realizował zespół procesowy, inne osoby i instytucje. Wymuszanie zachowania w zatajonych intencjach to przemoc zagrożona sankcjami karnymi o których mowa w art. 191 § 1. k.k. Tak rozumując, w roku 2016 skierowałem do Senatu petycję w sprawie jawności intencji sądu. Senator Aleksander Pociej (adwokat) żądał odrzucenia petycji argumentując następująco:
... aż tak szczegółowe rozwiązania one cofały by nas do pewnych rozwiązań od których nauka prawa odeszła jeszcze przed drugą wojną światową a może nawet przed pierwszą. Były takie postępowania formułkowe gdzie w ogóle jakikolwiek błąd w wyrażeniu pewnej formułki skutkował, że nie można było się powołać na pewne okoliczności (...) Wydaje się, że takie uszczegółowienie i dodanie aż tylu dodatkowych warunków których nie spełnienie powoduje automatyczne odrzucenie sporu to nawet to nie jest na dyskusję między nami, to może nie być nawet temat na dyskusję z resortem wymiaru sprawiedliwości bo to jest zmiana pewnej filozofii podejścia do procesu i to bardziej jest rozmowa ewentualnie w komisji kodyfikacyjnej i nie sądzę abyśmy mogli tu rozstrzygnąć aż takie poważne zmiany i rozwiązania..."
autor strony Marek Mruczkowski1. Czy dozwolone jest wymuszanie zachowania wyrokiem nie poprzedzonym autonomicznym ustaleniem sądu w zakresie: rozpoznanych przyczyn konfliktu / zdarzenia, podmiotu chronionego, wartości chronionych, celu (oczekiwanego rezultatu), sposobu realizacji celu i daty ważności ustalenia?
2. Czy pojęcie sporu cywilnego obejmuje również negocjowanie porozumienia w takim zakresie w obecności sądu, na żądanie strony?
3. Czy powyższy zakres komunikacji procesowej może być oficjalnie traktowany jako sentencja ochrony, ustalenie co do istoty sprawy, porozumienie (w przypadku uzgodnienia tekstu przez strony i akceptacji tekstu przez sąd), tytuł wykonawczy?
Projekt otrzymali: